Rođena u Beogradu 1975. godine. Posle odslušane poslednje godine na Odeljenju za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu, odlazi u Francusku. Na Katoličkom institutu u Parizu završava francuski i poslovni francuski. Nakon godina rada u izdavačkoj industriji, sa kolegom osniva i razvija prvi srpski portal posvećen pitanjima trećeg doba – Penzin.rs. Govori engleski i francuski jezik.

Aleksandrin otac Momčilo brinuo je o svojoj supruzi Dobrili nakon što se ona penzionisala i prestala da izlazi iz kuće. Momčilovo zdravlje polako počinje da se urušava nakon smrti Aleksandrine majke 2006. godine. Srce mu je slabilo. Iako je imao tri infarkta, u svakodnevnom funkcionisanju veći problem predstavlja demencija koja se istovremeno razvija. Od sitnih omaški koje svakome mogu da se dese, do potpunog neshvatanja ko je, gde se nalazi i ko je pored njega. Preminuo je 2014. godine.

Čak i kad ne može da se seti imena osobe koja je neguje, obolela osoba i dalje oseća. I ume da voli i da brine za voljenog. Da brine jer misli da nega koju dobija iscrpljuje njenog negovatelja.

Zbog želje negovatelja da učini sve, on bez podrške ne može da izdrži. Prijatelji i rođaci, komšije, nepoznati ljudi dobre volje – svi su oni prisutni u životima ljudi u Srbiji. Ali za pomoć osobama koje pate od Alchajmerove bolesti i drugih vrsta demencija i njihovim porodicama, potrebna je koordinisana pomoć stručnjaka i onih koji su bili svedoci razarajuće moći ove bolesti.

Svesna toga, a u želji da pomogne koliko može svojim iskustvom neformalnog negovatelja, Aleksandra Jovanović je postala član Srpskog udruženja za Alchajmerovu bolest.